673. Авф ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг шундай деганларини эшитганман:
«Раҳбарларингизнинг яхшилари – сизлар яхши кўрадиган ва сизларни яхши кўрадиган, сизлар ҳаққига дуо қиладиган ва сизларнинг ҳаққингизга дуо қиладиганлардир.
Раҳбарларингизнинг ёмонлари – сизлар ёмон кўрадиган ва сизларни ёмон кўрадиган, сизлар лаънатлайдиган ва сизларни лаънатлайдиганлардир». Биз: «Эй Аллоҳнинг Расули! Ўшанда уларга (қилич билан) қарши чиқамизми?» дедик. У зот шундай дедилар: «Модомики орангизда намозни адо этишар экан, йўқ! Модомики орангизда намозни адо этишар экан, йўқ!
Имом Муслим ривояти.
Шарҳ: Ҳадиснинг тўла шакли қуйидагича бўлган:
«Авф ибн Молик Ашжаъийнинг шундай деганини эшитдим: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг шундай деганларини эшитганман: «Раҳбарларингизнинг яхшилари – сизлар яхши кўрадиган ва сизларни яхши кўрадиган, сизлар ҳаққига дуо қиладиган ва сизларнинг ҳаққингизга дуо қиладиганлардир. Раҳбарларингизнинг ёмонлари – сизлар ёмон кўрадиган ва сизларни ёмон кўрадиган, сизлар лаънатлайдиган ва сизларни лаънатлайдиганлардир». Биз: «Эй Аллоҳнинг Расули! Ўшанда уларга (қилич билан) қарши чиқамизми?» дедик. У зот шундай дедилар: «Модомики орангизда намозни адо этишар экан, йўқ! Модомики орангизда намозни адо этишар экан, йўқ! Огоҳ бўлинглар, кимга бир одам раҳбар бўлса-ю, кейин у унинг Аллоҳга маъсият бўлган бир иш қилаётганини кўрса, Аллоҳга қилаётган маъсиятини ёмон кўрсин, аммо зинҳор итоатдан қўл тортмасин!»
У (Рузайқ ибн Ҳайён) менга бу ҳадисни айтиб берганида «Аллоҳ ҳаққи, эй Абу Миқдод, Муслим ибн Қараза буни сенга «Мен Авфнинг «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг шундай деганларини эшитдим...» деб айтиб берганми ёки сен унинг шундай деганини эшитганмисан?» дедим. Шунда у тиз чўкиб, қиблага юзланди-да: «Ҳа, Ўзидан ўзга илоҳ бўлмаган Аллоҳга қасамки, мен буни Муслим ибн Қаразадан эшитганман. У: «Мен Авф ибн Моликнинг «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг шундай деганларини эшитганман...» деганини эшитганман», деди» (Имом Муслим ривояти).
673 - وَعَنْ عَوْفِ بْنِ مَالِكٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: «خِيَارُ أَئِمَّتِكُمُ الَّذِينَ تُحِبُّونَهُمْ وَيُحِبُّونَكُمْ، وَتُصَلُّونَ عَلَيْهِمْ وَيُصَلُّونَ عَلَيْكُمْ، وَشِرَارُ أَئِمَّتِكُمُ الَّذِينَ تُبْغِضُونَهُمْ وَيُبْغِضُونَكُمْ، وَتَلْعَنُونَهُمْ وَيَلْعَنُونَكُمْ» قَالَ: قُلْنَا يَا رَسُولَ اللهِ؛ أَفَلَا نُنَابِذُهُمْ؟ قَالَ: «لَا، مَا أَقَامُوا فِيْكُمُ الصَّلَاةَ، لَا، مَا أَقَامُوا فِيكُمُ الصَّلَاةَ». رَوَاهُ مُسْلِمٌ [1855/66].
«تُصَلُّونَ عَلَيْهِمْ»: تَدْعُونَ لهُمْ.