«У арафа куни Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга қайтган экан. Ўшанда Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам орқаларида (туякашларнинг) туяларга қаттиқ бақир-чақири, ур-сури, шовқин-суронини эшитиб, одамларга қамчилари билан ишора қилиб: «Эй одамлар, ўзингизни сокин тутинг, чунки яхшилик тезлатишда эмас!» деган эканлар».
Муттафақун алайҳ. Имом Муслим баъзисини ривоят қилган.
Шарҳ: Демак, ҳажда бир жойдан иккинчи жойга кўчганда тўс-тўполон қилиб, шовқин-сурон кўтариш, бақир-чақир қилиш яхши эмас. Балки шошилмасдан, хотиржамлик ва сокинлик билан ҳаракат қилмоқ керак.
717 - وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا: أَنَّهُ دَفَعَ مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ يَوْمَ عَرَفَةَ، فَسَمِعَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ وَرَاءَهُ زَجْراً شَدِيداً وَضَرْباً وَصَوْتاً للإِبِلِ، فَأَشَارَ بِسَوْطِهِ إِلَيْهِمْ وَقَالَ: «أَيُّهَا النَّاسُ؛ عَلَيْكُمْ بِالسَّكِينَةِ؛ فَإِنَّ الْبِرَّ لَيْسَ بِالإِيْضَاعِ». رَوَاهُ البُخَارِيُّ، وَرَوَى مُسْلِمٌ بَعْضَهُ [خ 1671، م 1282].
«الْبِرُّ»: الطَّاعَةُ، «وَالإِيضَاعُ» بِضَادٍ مُعْجَمَةٍ قَبْلَهَا يَاءٌ وَهَمْزَةٌ مَكْسُورَةٌ، وَهُوَ: الإِسْرَاعُ.