«Набий соллалоҳу алайҳи васалламдан умрага изн сўраган эдим, изн бердилар ва: «Эй биродаргинам, дуоингда бизни ҳам унутма», дедилар. Шундай бир сўз айтдиларки, унинг ўрнига менга бутун дунё берилса ҳам бунчалик хурсанд бўлмасдим».

Бир ривоятда: «Эй биродаргинам, бизни ҳам дуоингга шерик қил», деб айтди».

Абу Довуд ва Термизий ривояти. Термизий ҳасан, саҳиҳ ҳадис, деган.

Шарҳ: Ушбу ҳадисдан олинадиган хулосалар:

1. Бирор сафарга боришда, ҳатто у сафар Байтуллоҳнинг зиёрати бўлса ҳам раҳбардан изн сўраш кераклиги.

2. Афзал шахс ўзидан даражаси пастроқ кишидан дуо сўраши мумкинлиги.

3. Умар розияллоҳу анҳунинг фазилатлари.

4. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобалар олдидаги қадр-қимматлари. Умар розияллоҳу анҳу у зот соллаллоҳу алайҳи васалламнинг бир оғиз сўзларини бутун дунёга алмаштирмасликлари шуни кўрсатади. Ҳақиқий мусулмон шундоқ бўлиши керак.