«Бирор одам сафар қилишни истаса,  Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳумо унга: «Кел, сен билан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам мен билан хайрлашганлари каби хайрлашаман: «Аставдиъуллоҳа дийнака ва амаанатака ва ховаатиима ъамалик».*

* Маъноси: «Динингни, аҳлу молингни ва амалларинг хотимасини Аллоҳга омонат топшираман».

Имом Термизий ривоят қилиб, ҳасан, саҳиҳ, дедилар.

Шарҳ: Ҳадисдан олинадиган хулосалар:

– Худди Расулуллоҳ с.а.в. бажарганларидек сафар қилишни истаганлар билан хайрлашиш маҳбублиги.

– Мусулмоннинг мусулмонга хоҳ ғойибдан хоҳ олдида ҳаққига дуо қилиш маҳбублиги.

– Киши ҳаётида эга бўлган энг буюк нарсаси бўлмиш динни зое қилишдан қўрқиш.

– Мусулмон ўзига солиҳ амал билан хотима бўлишини истаганидек мусулмон биродарининг ҳам хотимаси гўзал бўлишини орзу қилиши.