750. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бирортангиз (бир жойга) таклиф қилинса, таклифни қабул қилсин. Агар рўзадор бўлса, дуо қилиб қўйсин, оғзи очиқ бўлса, есин», дедилар».

Имом Муслим ривояти.

Шарҳ: Ушбу ҳадисда нафл рўза ҳақида гап кетаётганини олдиндан айтиб қўйганимиз маъқул.

Бу ҳадиси шарифга биноан, рўзадор инсонни бир киши таомга–маросимга даъват қилса, мен рўзадорман, деб узрини айтиши керак.

Даъват қилувчи унинг ҳолини тушуниб, узрини қабул қилса, даъват жойига бормайди. Агар даъватчи вазиятни тушунмай, боришни талаб қилиб туриб олса, узрини қабул қилмаса, боради. У ерда бошқалар таом еганда, у даъват эгаси ҳаққига дуо қилади. Агар рўза нафл бўлмаса, қазо ёки назр бўлса, шундоқ қилади. Агар нафл рўза бўлса, даъват эгаси унинг таомидан еса хурсанд бўлса, егани маъқул.