767. Саид ибн Ҳорис розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бу киши Жобир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан олов теккан нарса туфайли таҳорат қилиш ҳақида сўради. Шунда у: «Йўқ. Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг замонларида бундай таомни камдан-кам топар эдик. Топганимизда эса дастрўмолимиз фақат кафтимиз, билагимиз ва оёғимиз бўларди. Кейин намоз ўқир эдик, таҳорат қилмасдик», деди».
Имом Бухорий ривояти.
Шарҳ: Олов теккан нарсадан мурод оловда пишган гўштдир. Исломнинг аввалида оловда пишган гўштни еган одам таҳорат қилиши лозим бўлган. Кейинчалик бу насх бўлиб, амалдан қолдирилган.
Нубувватнинг аввалги пайтида таом оз бўлган. Пайғамбаримизнинг саҳобалари дин ҳимояси учун яшаш торликларига сабр қилишган. Саҳобалар учун диннинг эътибори овқат ва ичимликдан муҳим бўлган.
767 - وَعَنْ سَعِيدِ بْنِ الْحَارِثِ أَنَّهُ سَأَلَ جَابِراً رَضِيَ اللهُ عَنْهُ عَنِ الوُضُوءِ مِمَّا مَسَّتِ النَّارُ، فَقَالَ: لَا؛ قَدْ كُنَّا زَمَنَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ لاَ نَجِدُ مِثْلَ ذَلِكَ الطَّعَامِ إِلَّا قَلِيلًا، فَإِذَا نَحْنُ وَجَدْنَاهُ لَمْ يَكُنْ لَنَا مَنَادِيلُ إِلَّا أَكُفَّنَا وَسَوَاعِدَنَا وَأَقْدَامَنَا، ثُمَّ نُصَلِّي وَلَا نَتَوَضَّأُ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ [5457].