848. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Қай бир қавм бирор мажлисдан Аллоҳни зикр қилмай туриб кетса, эшакнинг ўлиги устидан тургандек бўлади, (Қиёмат куни) бу уларга ҳасрат бўлади».
Абу Довуд саҳиҳ иснод билан ривоят қилдилар.
Шарҳ: Аллоҳни зикридан ғафлатда қолишдан огоҳлантирилмоқда. Чунки қалб касалликларини каттаси ва гуноҳларни буюги Аллоҳни зикридан ғафлатда қолинганда содир бўлади.
Ҳадисда мажлислардан Аллоҳни ёд қилмасдан тарқалган қавмни эшак ўлимтиги устидан тарқалган кимсаларга ўхшатилиши бу ишнинг ниҳоят хунук иш эканига далолат қилади. Негаки, одатда итлар эшак ўлимтиги устида йиғилишади ва унинг ўлимтигини еб тарқалишади.
Умуман олганда, мазкур ҳадис ва бошқа бир қанча ҳадислар мажлис ва суҳбатларни Аллоҳ зикри билан обод қилишга чорлайди, шунингдек, мажлисларни қиёматда ҳасрат ва надоматга сабаб бўладиган беҳуда гаплар билан ўтказишдан эҳтиёт бўлишга чақиради.
848 - وَعَنْ أَبِي هُرَيرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ «مَا مِنْ قَوْمٍ يَقُومُونَ مِنْ مَجْلِسٍ لَا يَذْكُرُونَ اللهَ تَعَالَى فِيهِ إِلَّا قَامُوا عَنْ مِثْلِ جِيفَةِ حِمَارٍ، وَكَانَ لَهُمْ حَسْرَةً». رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ بِإِسْنَادٍ صَحِيحٍ [4855].