876. Саҳл ибн Саъд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бизда бир аёл бор эди (бошқа ривоятда: «Бизнинг бир (таниш) кампиримиз бўлиб...»), у лавлагини олиб келарди-да, қозонга солиб арпанинг майдалангани билан аралаштириб қўяр эди. Биз ҳар гал жумани ўқиб қайтаётганимизда, унга салом берар эдик. У бизга ҳалиги таомни тортиқ қилар эди».
Имом Бухорий ривояти.
Шарҳ: Бу ҳадисдан мана шу каби фитна бўлишидан қўрқилмайдиган кампирларга салом беришнинг жоизлиги тушунилади.
876 - عَنْ سَهْلٍ بْنِ سَعْدٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: كَانَتْ فِينَا امْرَأَةٌ - وَفِي رِوَايَةٍ: - كَانَتْ لَنَا عَجُوزٌ - تَأْخُذُ مِنْ أُصُولِ السِّلْقِ فَتَطْرَحُهُ فِي القِدْرِ، وَتُكَرْكِرُ حَبَّاتٍ منْ شَعِيرٍ، فَإِذَا صَلَّيْنَا الْجُمُعَةَ انْصَرَفْنَا نُسَلِّمُ عَلَيْهَا، فَتُقَدِّمُهُ إِلَيْنَا. رَوَاهُ البُخَارِيُّ [938، 6248].
قَولُهُ: «تُكَرْكِرُ»: أي تَطْحَنُ.