33. Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам оғирлашганларида, у зотни (дард) чулғаб ола бошлади. Шунда Фотима алайҳассалом: «Оҳ, алам тортган отагинам!», деди. Шунда у зот унга: «Бугундан кейин отангга алам бўлмайди», дедилар. У зот вафот этганларида у: «Оҳ, чорлаган Роббга ижобат қилган отажоним! Оҳ, борар жойи Фирдавс жаннати бўлган отажоним! Оҳ, отажоним! Ўлимингизни Жаброилга изҳор қиламиз», деди. У зот дафн қилинганларида Фотима алайҳассалом: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг устларига тупроқ тортишга кўнгилларингиз чопдими?», деди».

Имом Бухорий ривояти.[4468].

Шарҳ: Бу ҳадисдан Фотима онамиз аёллик табиатларида заифлик бўлишига қарамасдан қай даражада сабр-бардошли эканларини билиб оламиз. Чунки Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам вафотларини эшитган Умардек забардаст зотлар ўша лаҳзада ўтириб қолишди. Ҳатто оёқларини кўтара олмай қолдилар. Аммо Фотима онамиз ўлим хабарини эшитганларида сукунат чулғаб олди. Гапирганда ҳам жуда оз нарсани гапирдилар, уларнинг ҳаммаси ҳақ сўзлар ва маъноси рост сўзлар эди.