46. Абу Абдуллоҳ Хаббоб ибн Аратт розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига шикоят қилиб бордик. Каъбанинг соясида бурдаларини ёстиқ қилиб олган эканлар. «Бизга нусрат сўрамайсизми? Биз учун дуо қилмайсизми?» дедик. У зот шундай дедилар: «Сизлардан олдингилардан бир кишини тутиб, ердан чуқур қазилиб, ўшанга туширишар, кейин арра олиб келиб, бошига қўйишар ва икки бўлак қилинар эди, темир тароқлар билан гўштининг остидаги суякларигача тарашар эди. Лекин бу уни динидан тўса олмас эди. Аллоҳга қасамки, бу иш албатта охирига етади, ҳатто бир отлиқ Аллоҳдан бошқадан ёки суруви учун бўридан қўрқмаган ҳолда Санъодан Ҳазрамавтга борадиган бўлади. Лекин сизлар шошяпсизлар».

Имом Бухорий ривояти. [6943]

Бошқа ривоятда: «У зот бурдаларини болиш қилиб ётган эдилар. Батаҳқиқ биз мушриклардан озор топган эдик», дейилган.[ Бухорий, 3852]

Шарҳ: Хаббоб Исломга олтинчи бўлиб кирганлар. Аллоҳ йўлида азобга дучор бўлганларнинг бири. Умар розияллоҳу анҳу мушриклардан етган азоб ҳақида сўраганларида, Хаббоб: «Эй мўминлар амири! Орқа елкамга қаранг», дедилар. Умар у кишининг орқа томонидаги азоб ўринларини кўргач: «Бу кунгидек манзарани кўрмаганман», дедилар. Хаббоб: «Мен учун олов ёқилиб, унга улоқтирилди. Ўша оловни орқамдан тушган ёғлар эритган», дедилар. Буни Ибн Абдулбарр «Истийъоб»да ривоят қилган.