381. Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллалоҳу алайҳи васалламдан умрага изн сўраган эдим, изн бердилар ва: «Эй биродаргинам, дуоингда бизни ҳам унутма», дедилар. Шундай бир сўз айтдиларки, унинг ўрнига менга бутун дунё берилса ҳам бунчалик хурсанд бўлмасдим».
Бошқа ривоятда: «Эй биродаргинам, бизни ҳам дуоингга шерик қил», дейилган.
Саҳиҳ ҳадис бўлиб, Абу Довуд ва Термизий ривоят қилишган. Термизий ҳасан, саҳиҳ, деганлар.
Шарҳ: Ушбу ҳадисдан олинадиган фойдалар:
1. Бирор сафарга боришда, ҳатто у сафар Байтуллоҳнинг зиёрати бўлса ҳам раҳбардан изн сўраш кераклиги.
2. Афзал шахс ўзидан даражаси пастроқ кишидан дуо сўраши мумкинлиги.
3. ҳазрати Умар розияллоҳу анҳунинг фазилатлари.
4. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобалар олдидаги қадр-қимматлари. ҳазрати Умар розияллоҳу анҳу у зот соллаллоҳу алайҳи васалламнинг бир оғиз сўзларини бутун дунёга алмаштирмасликлари шуни кўрсатади. ҳақиқий мусулмон шундоқ бўлиши керак.
381 - وَعَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: اسْتَأْذَنْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ فِي العُمْرَةِ، فَأَذِنَ وَقَالَ: «لَا تَنْسَنَا يَا أُخَيَّ مِنْ دُعَائِكَ»، فَقَالَ كَلِمَةً مَا يَسُرُّني أَنَّ لي بِهَا الـدُّنْيَا.
وَفِي رِوَايَةٍ قَالَ: «أَشْرِكْنَا يَا أُخَيَّ فِي دُعَائِكَ» حَدِيثٌ صَحِيحٌ رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ، وَالتِّرْمِذِيُّ وَقَالَ: حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ [د 1498، ت 3562].