Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Қиёмат куни мўминнинг тарозусида ҳусну хулқдан кўра оғирроқ нарса йўқдир. Албатта, Аллоҳ уятсиз сўзларни айтувчи оғзи бесар кишиларга ғазаб қилади», дедилар.

Имом Термизий ривоят қилиб, ҳасан, саҳиҳ ҳадис деганлар.

Шарҳ: Қиёмат кунида банданинг амалларини тортадиган адолат тарозусида яхши амаллари оғир келиб жаннатга киришни истаган одам ҳусни хулқли бўлиши керак экан. Ҳусни хулқли бўлмай, фаҳш гап ва ишларни қиладиган, тилида чиркин сўзлар кўп айтиладиган киши бўлиш эса Аллоҳ таолонинг ёмон кўришига сабаб бўлар экан. Шунинг учун ҳусни хулқли бўлайлик ва фаҳшдан ҳамда чиркин гап-сўзлардан йироқда бўлайлик.

Бу ҳадисдан Қиёмат куни яхшилик ва ёмонлик мезонда тортилиш ҳақиқат экани ҳамда унинг икки палласи бўлишининг исботи.

– Ҳусну хулқ банда Қиёмат куни саҳифасида топадиган солиҳ амалларининг энг буюгидир.

– Уятсиз ва беҳаё сўзларни айтувчи оғзи бесар кимсаларни Аллоҳ севмайди.