Аллоҳ яҳудийларни ҳалок қилсин. Улар пайғамбарлари қабрларини масжид қилиб олишди.
Бухорий ва Муслим ривояти.
* قَاتَلَ اللهُ الْيَهُودَ، اتَّخَذُوا قُبُورَ أَنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِدَ.
(رواه البخاري ومسلم)
Мўминнинг ўлдирилиши Аллоҳ ҳузурида дунё йўқ бўлиб кетишидан ҳам улканроқ воқеадир.
Насоий ривояти.
* قَتْلُ الْمُؤْمِنِ أَعْظَمُ عِنْدَ اللهِ مِنْ زَوَالِ الدُّنْيَا.
(رواه النسائي)
Аллоҳ таоло: «Албатта, жин ва инсон улуғ хабардадирлар. Мен яратаман, мендан бошқага ибодат қилинади. Мен ризқ бераман, Мендан бошқага миннатдорлик билдирилиб, шукр қилинади».
Абу Дардо (розияллоҳу анҳу)дан. Байҳақий ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: إِنَّ الْجِنَّ وَالإنْسَ فِي نَبَاءٍ عَظِيمٍ، أَخْلُقُ وَيُعْبَدُ غَيْرِى؟ وَأَرْزُقُ وَيُشْكَرُ غَيْرِى.
(رواه البيهقي عن أبي الدرداء)
Аллоҳ таоло: «Ким Менинг қазои қадаримга рози бўлмаса, Мендан бошқа Рабб топиб олсин», деди.
Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Байҳақий ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: مَنْ لَمْ يَرْضَ بِقَضَائِى وَقَدَرى فَلْيَلْتَمِسْ رَبًّا غَيْرى.
(رواه البيهقي عن أنس)
Аллоҳ таоло: «Қиёмат куни Мен уч одамнинг хусуматчисиман. Бирор киши билан аҳдлашиб, унга Менинг номимни ўртага қўйиб, қасам ичиб кейин хиёнат қилса. Бир одам озод кишини (қул қилиб) сотиб юбориб, унинг пулини еса. Бир киши бир ишчини ёлласа-да, унга ишини қилдириб, ҳақини бермаса.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: ثَلاَثَةٌ أَنَا خَصْمُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، رَجُلٌ أَعْطَى بِي ثُمَّ غَدَرَ، وَرَجُلٌ بَاعَ حُرًّا فَأَكَلَ ثَمَنَهُ، وَرَجُلٌ اسْتَأْجَرَ أَجِيرًا فَاسْتَوْفَى مِنْهُ، وَلَمْ يُعْطِهِ أَجْرًا.
(رواه البخاري عن أبي هريرة)
Аллоҳ таоло деди: «Одам боласи Мени сўкди, у Мени сўкмаслиги керак эди. Одам боласи Мени ёлғончи қилди, у Мени ёлғончи қилмаслиги лозим эди. Одам боласининг Мени сўкиши фарзанди бор, дейишидир. Ваҳоланки, Мен яккаю ёлғиз, барча нарсадан беҳожат, туғмаган ва туғилмаган, тенги йўқ Зотдирман. Аммо Одам боласининг Мени ёлғончига чиқариши: «Мени аввал халқ қилганидек қайта тирилтира олмайди», дейишидир. Ахир, қайта тирилтириш Мен учун аввал халқ қилишдан кўра енгилроқ эмасми?!»
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Насоий ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: شَتَمَنِي ابْنُ آدَمَ وَمَا يَنْبَغِي لَهُ أَنْ يَشْتُمَنِي وَكَذَّبَنِي وَمَا يَنْبَغِي لَهُ أَنْ يُكَذِّبَنِي، أَمَّا شَتْمُهُ إِيَّايَ فَقَوْلُهُ: إِنَّ لِي وَلَدًا وَأَنَا اللهُ الأَحَدُ الصَّمَدُ، لَمْ أَلِدْ وَلَمْ أُولَدْ، وَلَمْ يَكُنْ لِي كُفُوًا أَحَدٌ، وَأَمَّا تَكْذِيبُهُ إِيَّاىَ، فَقَوْلُهُ: لَيْسَ يُعِيدُنِى كَمَا بَدَأَنِى، (وَلَيْسَ أَوَّلُ الْخَلْقِ بِأَهْوَن عَلَىَّ مِنْ إِعَادَتِهِ).
(رواه النسائي عن أبِي هريرة)
Аллоҳ таоло: «Мен солиҳ бандаларимга жаннатда кўз кўрмаган, қулоқ эшитмаган, инсон қалби ҳис этмаган нарсаларни тайёрлаб қўйдим», деб айтди.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Ибн Можа ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: أَعْدَدْتُ لِعِبَادِيَ الصَّالِحِينَ، مَا لاَ عَيْنٌ رَأَتْ وَلاَ أُذُنٌ سَمِعَتْ وَلاَ خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ.
(رواه ابن ماجه عن أبِي هريرة)
Аллоҳ таоло: «Агар банда бирор яхшиликни қасд этиб, унга амал қила олмаса, унга бир яхшилик бажарди», деб ёзиб қўяман. Агар амал қилса, ўн даражадан бошлаб етти юз баробаргача ёзиб қўяман. Агар бирор ёмонликни қасд этиб, унга амал қилмаса, ҳеч нарса ёзмайман. Агар амал қилса, бир ёмонлик бажарди, деб ёзиб қўяман», деб айтди.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ва Муслим ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: إِذَا هَمَّ عَبْدِي بِحَسَنَةٍ وَلَمْ يَعْمَلْهَا، كَتَبْتُهَا لَهُ حَسَنَةً، فَإِنْ عَمِلَهَا كَتَبْتُهَا عَشْرَ حَسَنَاتٍ إِلَى سَبْعِ مِائَةِ ضِعْفٍ، وَإِذَا هَمَّ بِسَيِّئَةٍ وَلَمْ يَعْمَلْهَا لَمْ أَكْتُبْهَا عَلَيْهِ، فَإِنْ عَمِلَهَا كَتَبْتُهَا سَيِّئَةً وَاحِدَةً.
(رواه الشيخان عن أبي هريرة)
Аллоҳ таоло: «Мен (Аллоҳ) каби яратишга интилган кишидан ҳам золимроқ одам борми? Ундай бўлса, бирор дон ё зарра ёки арпа яратиб кўрсин-чи?» деб айтди.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ва Муслим ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذَهَبَ يَخْلُقُ كَخَلْقِي، فَلْيَخْلُقُوا حَبَّةً أوْ لِيَخْلُقُوا ذَرَّةً أوْ لِيَخْلُقُوا شَعِيرَةً.
(رواه البخاري ومسلم عن أبي هريرة)
Аллоҳ таоло: «Эй бандаларим, ўзимга зулмни ҳаром қилдим ва уни ораларингизда ҳам ҳаром этдим. Бас, бир-бирларингизга зулм қилманглар. Эй бандаларим, барчангиз залолатдасиз. Фақатгина Мен ҳидоят қилганларгина тўғри йўлдадир. Шундай экан, ҳидоятни Мендан талаб қилинглар. Ўзим сизларни ҳидоят қиламан. Эй бандаларим, барчангиз очдирсиз. Фақатгина Мен таомлантирганларгина бундай эмас. Бас, шундай экан, Мендан таом талаб қилинглар, сизларни (ўзим) таомлантираман. Эй бандаларим, барчангиз яланғочдирсиз. Фақатгина Мен кийинтирганларгина бундай эмас. Кийинишни Мендан талаб қилинглар, Мен сизларни (Ўзим) кийинтираман. Эй бандаларим, сизлар кечаю кундуз хато қиласизлар. Мен эса гуноҳларингизнинг барчасини кечираман. Бас, шундай экан, Мендан истиғфор талаб қилинглар, сизларнинг гуноҳингизни (Ўзим) кечираман. Эй бандаларим, Менга зарар бермоқчи бўлсангиз, ҳаргиз зарар бера олмайсиз. Менга фойда бермоқчи бўлсангиз ҳам, ҳаргиз фойда бера олмайсиз. Эй бандаларим, агар аввалларингиз ва охирларингиз, инс ва жинларингиз тақволи қалб кишиси (эгаси) бўлишса, мулкимда бирор нарса зиёда бўлиб қолмайди. Эй бандаларим, агар аввалларингиз ва охирларингиз, инс ва жинларингиз фожир қалб кишиси (эгаси) бўлишса, мулкимдан бирор нарса камайиб қолмайди. Эй бандаларим, агар аввалларингиз ва охирларингиз, инс ва жинларингиз бир тепаликда туриб, Мендан сўрашса, Мен ҳар бир киши сўраган нарсасини берсам ҳам, ҳузуримдаги бирор нарса камаймайди. Фақатгина денгизга игнани бир марта тиқиб олганда камайганчалик камаяди, холос. Эй бандаларим, бу сизларнинг амалингиздир. Мен амалларингизни ҳисоблаб сақлаб қўяман. Кейин уни мукаммал қилиб топшираман. Кимки унинг яхшисини топса, Аллоҳга ҳамд айтсин. Кимки бундан бошқасини топса, фақатгина ўзини маломат қилсин», деди».
Муслим ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: يَا عِبَادِي: إِنِّي حَرَّمْتُ الظُّلْمَ عَلَى نَفْسِي، وَجَعَلْتُهُ مُحَرَّمًا بَيْنَكُمْ، فَلاَ تَظَالَمُوا يَا عِبَادِي: كُلُّكُمْ ضَالٌّ إِلاَّ مَنْ هَدَيْتُهُ فَاسْتَهْدُونِي أَهْدِكُمْ، يَا عِبَادِي: كُلُّكُمْ جَائِعٌ إِلاَّ مَنْ أَطْعَمْتُهُ، فَاسْتَطْعِمُونِي أُطْعِمْكُمْ، يَا عِبَادِي: كُلُّكُمْ عَارٍ إِلاَّ مَنْ كَسَوْتُهُ فَاسْتَكْسُونِي أَكْسُكُمْ. يَا عِبَادِي: إِنَّكُمْ تُخْطِئُونَ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ، وَأَنَا أَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا، فَاسْتَغْفِرُونِي أَغْفِرْ لَكُمْ، يَا عِبَادِي: إِنَّكُمْ لَنْ تَبْلُغُوا ضَرِّي فَتَضُرُّونِي وَلَنْ تَبْلُغُوا نَفْعِي فَتَنْفَعُونِي، يَا عِبَادِي: لَوْ أَنَّ أَوَّلَكُمْ وَآخِرَكُمْ، وَإِنْسَكُمْ وَجِنَّكُمْ كَانُوا عَلَى أَتْقَى قَلْبِ رَجُلٍ وَاحِدٍ، مِنْكُمْ مَا زَادَ ذَلِكَ فِي مُلْكِي شَيْئًا. يَا عِبَادِي: لَوْ أَنَّ أَوَّلَكُمْ وَآخِرَكُمْ، وَإِنْسَكُمْ وَجِنَّكُمْ كَانُوا عَلَى أَفْجَرِ قَلْبِ رَجُلٍ وَاحِدٍ مِنْكُمْ، مَا نَقَصَ ذَلِكَ مِنْ مُلْكِي شَيْئًا. يَا عِبَادِي: لَوْ أَنَّ أَوَّلَكُمْ وَآخِرَكُمْ، وَإِنْسَكُمْ وَجِنَّكُمْ، قَامُوا فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ، فَسَأَلُونِي فَأَعْطَيْتُ كُلَّ إِنْسَانٍ مَسْأَلَتَهُ، مَا نَقَصَ ذَلِكَ مِمَّا عِنْدِي، إِلاَّ كَمَا يَنْقُصُ الْمِخْيَطُ إِذَا أُدْخِلَ الْبَحْرَ. يَا عِبَادِي: إِنَّمَا هِيَ أَعْمَالُكُمْ أُحْصِيهَا لَكُمْ، ثُمَّ أُوَفِّيكُمْ إِيَّاهَا، فَمَنْ وَجَدَ خَيْرًا فَلْيَحْمَدِ اللهَ، وَمَنْ وَجَدَ غَيْرَ ذَلِكَ فَلاَ يَلُومَنَّ إِلاَّ نَفْسَهُ.
(رواه مسلم)
Аллоҳ таоло: «Эй одам боласи, молингдан инфоқ қил, сенга ҳам инфоқ қилинади», деб айтди.
Бухорий ва Муслим ривояти.
* قَالَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: أَنْفِقْ يا ابْنَ آدَمَ، أُنْفِقْ عَلَيْكَ.
(رواه البخاري ومسلم)
Аллоҳ таоло: «Одам боласи Менга озор бериб, замонни сўкди. Мен замондирман, ҳамма ишлар Менинг қўлимда, кеча ва кундузни Мен ўзгартираман», деб айтди.
Бухорий ва Муслим ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: يُؤْذِينِي ابْنُ آدَمَ، يَسُبُّ الدَّهْرَ، وَأَنَا الدَّهْرُ، بِيَدِي الأَمْرُ أُقَلِّبُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ.
(رواه البخاري ومسلم)
Аллоҳ таоло: «Раҳматим азобимдан ўзиб кетди», деб айтди.
Муслим ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: سَبَقَتْ رَحْمَتِى غَضَبِى.
(رواه مسلم)
Аллоҳ таоло: «Агар банда Менга бир қарич яқинлашса, Мен унга бир газ яқинлашаман. Агар у Менга бир газ яқинлашса, Мен унга бир қулоч яқинлашаман. Агар Менга юриб келса, Мен унга югуриб бораман», деб айтди.
Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: إِذَا تَقَرَّبَ الْعَبْدُ إِلَيَّ شِبْرًا، تَقَرَّبْتُ إِلَيْهِ ذِرَاعًا، وَإِذَا تَقَرَّبَ إِلَيَّ ذِرَاعًا، تَقَرَّبْتُ مِنْهُ بَاعًا، وَإِذَا أَتَانِي مَشْيًا أَتَيْتُهُ هَرْوَلَةً.
(رواه البخاري عن أنس)
Аллоҳ таоло: «Кибрлилик Менинг тўнимдир. Улуғлик эса Менинг изоримдир. Қайси бир киши мана шу икки нарсанинг бирида Мен билан тортишса, Мен уни дўзахга улоқтираман», деб айтди.
Ибн Аббос (розияллоҳу анҳумо)дан. Ибн Можа ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: الْكِبْرِيَاءُ رِدَائِي، وَالْعَظَمَةُ إِزَارِي، فَمَنْ نَازَعَنِي وَاحِدًا مِنْهُمَا قَذَفْتُهُ فِي النَّارِ.
(رواه ابن ماجه عن ابن عباس)
Аллоҳ таоло: «Агар бандам қирқ ёшга етса, уни учта балодан омонда қиламан. 1. Жиннилик. 2. Мохов. 3. Песлик. Агар эллик ёшга етса, уни енгил ҳисоб ила ҳисоб қиламан. Агар олтмиш ёшга етса, унга тавба қилишни маҳбуб эттираман. Агар етмишга етса, фаришталар уни яхши кўради. Агар саксонга етса, яхшиликлари ёзилиб, ёмонликлари бекор қилинади. Агар тўқсонга етса, фаришталар: «У Аллоҳнинг ердаги асиридир. Унинг аввалгию кейинги гуноҳлари кечирилиб, ўз аҳлига шафоатчи қилинади», деди.
Усмон (розияллоҳу анҳу)дан. Ҳаким ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: إِذَا بَلَغَ عَبْدِى أَرْبَعِينَ سَنَةً عَافَيْتُهُ مِنَ الْبَلاَيَا الثَّلاثِ:مِنَ الْجُنُونِ، وَالْجُذَامِ، وَالْبَرَصِ، وَإِذَا بَلَغَ خَمْسِينَ سَنَةً حَاسَبْتُهُ حِسَابًا يَسِيرًا وَإِذَا بَلَغَ سِتِّيْنَ سَنَةً حَبَّبْت إِلَيْهِ الإنابَةَ، وَإِذَا بَلَغَ سَبْعِينَ سَنَةً أَحَبَّتْهُ الْمَلاَئِكَةُ، وَإِذَا بَلَغَ ثَمَانِينَ سَنَةً كُتِبَتْ حَسَنَاتُهُ وَأُلْغِيَتْ سَيِّئَاتُهُ وَإِذَا بَلَغَ تِسْعِينَ سَنَةً، قَالَتِ الْمَلاَئِكَةُ، أَسِيرُ اللهِ فِي أَرْضِهِ، فَغفرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَمَا تَأَخَّرَ، وَيَشْفَعُ فِي أَهْلِهِ.
(رواه الحكيم عن عثمان)
Аллоҳ таоло: «Агар бандаларимдан бирига баданида ёки боласида ёки молида бирор мусибатни берсам-у, у чиройли сабр қилса, қиёмат куни тарозу ўрнатишга ёки амаллари ёзилган девонни очишга ҳаё қиламан», деб айтди.
Муслим ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: إِذَا وَجَّهْتُ إِلَى عَبْد مِنْ عَبِيدِى مُصِيبَةً فِي بَدَنِهِ، أَوْ فِي وَلَدِهِ، أَوْ فِي مَالِهِ، فَاسْتَقبَلهَا بِصَبْرٍ جَمِيلٍ اسْتَحْيَيْتُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَنْ أَنْصِبَ لَهُ مِيزَانًا أَوْ أَنْشُرَ لَهُ دِيوَانًا.
(رواه مسلم)
Аллоҳ таоло: «Мен Аллоҳдирман. Мендан бошқа илоҳ йўқ. Ким Менинг яккалигимга иқрор бўлса, Менинг қўрғонимга кириб, азобимдан омонда бўлади», деб айтди.
Ҳазрат Али (розияллоҳу анҳу)дан. Шерозий ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: إِنِّى أَنَا اللهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنَا، فَمَنْ أَقَرَّ لِى بِالتَّوْحِيدِ دَخَلَ حِصْنِى وَأَمِنَ مِنْ عَذَابِى.
(رواه الشيرازي عن عليّ)
Аллоҳ таоло: «Ҳар бир одам боласининг амали ўзи учун, фақат рўза Мен учундир. Мен Ўзим уни мукофотлайман», деб айтди. Рўза ёмонликлардан қўрғондир. Сизлардан бирингиз рўза куни бўлганда ёмон сўзларни сўзламасин ва шовқин-сурон қилмасин. Борди-ю, бирор одам уни сўкса ёки у билан уришса, мен рўзадор кишиман, деб айтсин. Муҳаммаднинг жони измида бўлган Зотга қасамки, рўзадорнинг оғзидаги ҳид Аллоҳнинг ҳузурида мушки анбарнинг ҳидидан ҳам хушбўйроқдир. Рўзадорга икки хурсандчилик бор. Оғзини очганда, шунга шодланиши, Раббисига йўлиққанда, тутган рўзасига хурсанд бўлиши.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ва Муслим ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: كُلُّ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ لَهُ إِلاَّ الصِّيَامَ، فَإِنَّهُ لِي، وَأَنَا أَجْزِي بِهِ، وَالصِّيَامُ جُنَّةٌ، إِذَا كَانَ يَوْمُ صِيَامِ أَحَدِكُمْ فَلاَ يَرْفُثْ وَلاَ يَصْخَبْ، فَإِنْ سَابَّهُ أَحَدٌ أَوْ قَاتَلَهُ فَلْيَقُلْ إِنِّي امْرُؤٌ صَائِمٌ، وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ، لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْيَبُ عِنْدَ اللهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ رِيحِ الْمِسْكِ، لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ يَفْرَحُهُمَا، إِذَا أَفْطَرَ فَرِحَ بِفِطْرِهِ، وَإِذَا لَقِيَ رَبَّهُ فَرِحَ بِصَوْمِهِ.
(رواه البخاري ومسلم عن أبي هريرة)
Аллоҳ таоло: «Мен дунёда мусулмон банданинг гуноҳини бекитиб, сўнг уни ошкор қилишдан кўра буюкроқ ва олижаноброқдирман. Бандам Менга истиғфор айтар экан, Мен унинг гуноҳларини кечираман», деб айтди.
Ҳасан (розияллоҳу анҳу)дан. Ҳаким мурсал ҳолда қилган ривоят.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: أَنَا أَكْرَمُ وَأَعْظَمُ عَفْوًا مِنْ أَنْ أَستُرَ عَلَى عَبْدٍ مُسْلِمٍ فِي الدُّنْيَا، ثُمَّ أَفْضَحهُ بَعْدَ إِذْ سَتَرْتهُ ولاَ أَزَالُ أَغْفِرُ لِعِبَدِى مَا اسْتَغْفَرَنِى.
(رواه الحكيم عن حسن مرسلا)
Аллоҳ таоло: «Азизлигим ва улуғлигим ҳақи-ҳурмати, Мен бандам учун икки омонлик ва икки хавфни жамламайман. Агар у дунёда Мендан омонда бўлса, бандаларимни жамлайдиган кунда қўрқитаман. Агар у дунёда Мендан хавф туйса, бандаларимни жамлайдиган кунда уни омонда қиламан», деб айтди.
Абу Нуайм ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: وَعِزَّنِى وَجَلاَلِى، لاَ أَجْمَعُ لِعَبْدِى أَمْنَيْنِ، ولاَ خَوْفَيْنِ إنْ هُوَ أَمِنَنِى فِي الدُّنْيَا أَخَفْتُهُ يَوْمَ أَجْمَعُ عِبَادِى، وَإِنْ هُوَ خَافَنِى فِي الدُّنْيَا أَمَّنْتُهُ يَوْمَ أَجْمَعُ عِبَادِى.
(رواه أَبو نعيم)
Аллоҳ таоло: «Бандам, Мен сенинг гумонингдадирман. Агар Мени зикр қилсанг, сен билан биргадирман.
Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Ҳоким ривояти.
قَالَ اللهُ تَعَالَى: عَبْدِى، أَنَا عِنْدَ ظَنِّكَ، وَأَنَا مَعَكَ إِذَا ذَكَرْتَنِى.
(رواه الحاكم عن أنس)
Аллоҳ таоло: «Эй одам боласи, уч нарса бордир. Бири Мен учун, бири сен учун ва яна бири Мен билан сенинг ўртамиздадир. 1) Мен учун бўлгани – Менга ҳеч нарсани шерик қилмай ибодат қиласан; 2) Сен учун бўлгани – бирор амални қилсанг, Мен у сабабли сени мукофотлайман. Агар сени мағфират қилсам, мен кечирувчи раҳмли Зотман; 3) Мен билан сенинг ўртамизда бўлгани – сен ўзингга дуо қилиб сўрашни лозим тут. Ижобат қилиб, сўраган нарсангни бериш Менинг зиммамдадир», деб айтди.
Салмон (розияллоҳу анҳу)дан. Табароний ривояти.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: يَا ابْنَ آدَمَ ثَلاَثَةٌ وَاحِدَةٌ لِى، وَوَاحِدَةٌ لَكَ، وَوَاحِدَةٌ بَيْنِي وَبَيْنَكَ، فَأَمَّا الَّتِى لِى فَتَعْبُدُنِى وَلاَ تُشْرِك بِي شَيْئًا، وَأَمَّا الَّتِى لَكَ: فَمَا عَمِلْتَ مِنْ عَمَلٍ جَزَيْتُكَ بِهِ، فَإِنْ أَغْفرْ فَأَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ، وَأَمَّا الَّتِى بَيْنَ وَبَيْنِكَ، فَعَلَيْكَ الدُّعَاءُ وَالْمَسْأَلَةُ، وَعَلَيَّ الإسْتِجَابَةُ وَالْعَطَاءُ.
(رواه الطبراني عن سلمان)
Аллоҳ таоло: «Ким Менга дуо қилмаса, Мен унга ғазабда бўламан», деб айтди.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан қилинган ривоят.
* قَالَ اللهُ تَعَالَى: مَنْ لاَ يَدْعُونِى أَغْضَبْ عَلَيْهِ.
(رواه أبو هريرة)
Жаброил (алайҳиссалом) менга: «Биз жонли сурат ва ит бор уйга кирмаймиз», деб айтдилар.
Бухорий ривояти.
* قَالَ لِى جِبْرِيلُ: إِنَّا لاَ نَدْخُلُ بَيْتًا فِيهِ صُورَةٌ أَوْ كَلْبٌ.
(رواه البخاري)
Мусо ибн Имрон: «Ё Рабб! Сенинг ҳузурингда қайси банданг азизроқ?» деб айтганларида, «Жазолашга қодир бўлатуриб кечириб юборган киши», деди.
Абу Ҳурайрадан (розияллоҳу анҳу.) Байҳақий ривояти.
* قَالَ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ: يَا رَبّ! مَنْ أَعَزُّ عِبَادكَ عِنْدَكَ؟ قَالَ مَنْ إِذَا قَدَرَ غَفَرَ.
(رواه البيهقي عن أبي هريرة)
Довуд (алайҳиссалом): «Ҳеч нарсаси йўқ бўлиб, кейин бор бўлган кишидан нарса сўрашингдан, қўлингни тирсагингга етганича аждар оғзига киритиб, ўша қўлингни аждар ғажимоғи сен учун яхшидир», деб айтдилар.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Ибн Асокир ривояти.
* قَالَ دَاوُدُ: إِدْخَالكَ يَدَكَ فِي فَمِ التِّنِّين إِلَى أَنْ تَبْلُغَ الْمِرْفَقَ فَيَقْضُمهَا، خَيْرٌ لَكَ مِنْ أَنْ تَسْأَلَ مَنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَىءٌ ثُمَّ كَانَ.
(رواه ابن عساكر عن أبي هريرة)
Сулаймоннинг онаси Сулаймонга: «Эй ўғлим, кечаси уйқуни кўпайтирмагин. Чунки кечасидаги кўп уйқу қиёмат куни инсонни бечораҳол қилиб қўяди», дедилар.
Жобир (розияллоҳу анҳу)дан. Байҳақий ривояти.
* قَالَتْ أُمُّ سُلَيْمَانَ بْنِ دَاوْدَ لِسُلَيْمَانَ: يَا بُنَىَّ لاَ تُكْثِرِ النَّوْمِ بِاللَّيْلِ فَإِنَّ كثرَةَ النَّوْمِ بِاللَّيْلِ تَتْرُكَ الإنِسَانَ فَقِيرًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ.
(رواه البيهقي عن جابر)
Ё Аллоҳ, ичимни устимдан яхши айлагин. Устимни солиҳ қилгин. Ё Аллоҳ, одамларга берадиганинг мол, аҳл ва болаларнинг яхшисидан бергин. Улар ўзи адашмасин ва адаштирмасин, деб айтгин.
Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Термизий ривояти.
* قُلِ: اللَّهُمَّ اجْعَلْ سَرِيرَتِي خَيْرًا مِنْ عَلاَنِيَتِي، وَاجْعَلْ عَلاَنِيَتِي صَالِحَةً اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ صَالِحِ مَا تُؤْتِي النَّاسَ مِنَ الْمَالِ وَالأهْلِ وَالْوَلَدِ، غَيْرِ الضَّالِّ وَلاَ الْمُضِلِّ.
(رواه الترمذي عن أنس)
Ё Аллоҳ, Сен еру осмонларни яратган, ғойибни ва шоҳидни билувчи, барча нарсанинг Рабби ва Моликидирсан. Гувоҳлик бераманки, Сендан бошқа илоҳ йўқ. Нафсимнинг ёмонлигидан, шайтоннинг ёмонлиги ва ширкидан паноҳ тилайман, деб айтгин. Шу калималарни тонг оттирганингда, кеч кирганида, тўшагингга ётганингда айтгин.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Ибн Ҳиббон ривояти.
* قلِ: اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَوَاتِ وَالأرْضِ، عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ، رَبَّ كُلِّ شَىْءٍ وَمَلِيكهُ أَشْهَد أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ نَفْسى، وَمِنْ شَرِّ الشَّيْطَانِ بِشِرْكِهِ، قُلْهَا إِذَا أَصْبَحْتَ وَإِذَا أَمْسَيْتَ، وَإِذَا أَخَذْتَ مَضْجَعَكَ.
(رواه ابن حبان عن أبي هريرة)
Ё Аллоҳ, Сенга йўлиқишга ишонадиган, қазои қадарингга рози бўладиган ва берган нарсаларингга қаноат қиладиган хотиржам нафс сўрайман, деб айтгин.
Абу Умома (розияллоҳу анҳу)дан. Зиё ривояти.
* قُلِ: اللَّهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ نَفْسًا مُطْمَئِنّة، تُؤْمِنُ بِلِقَائِكَ وَتَرْضَى بِقَضَائِكَ وَتَقْنَعُ بِعَطَائِكَ.
(رواه الضياء عن أبي أمامة)
«Ё Аллоҳ, мени мағфират эт, менга раҳм қил, мени офиятда қил, менга ризқ бер», деб айт. Чунки бу калималар сенга дунё ва охиратингни жамлаб беради.
Сориқ Ашжаий (розияллоҳу анҳу)дан. Ибн Можа ривояти.
* قُلِ: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِى، وَارْحَمْنِى، وَعَافِنِى، وَارْزُقْنِى، فَإِنَّ هَؤُلاَءِ تَجْمَعُ لَكَ دُنْيَاكَ وَآخِرَتكَ.
(رواه ابن ماجه عن سارق الأشجعي)
«Ё Аллоҳ, мен ўз жонимга кўп зулм қилдим. Менинг гуноҳимни фақат Сен кечирасан. Ўзингнинг ҳузурингдаги мағфират ила менинг гуноҳимни кечир ва менга раҳм қил. Албатта, Сен кечирувчи, раҳмли Зотсан», деб айт.
Бухорий ва Муслим ривояти.
* قُلِ اللَّهُمَّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي ظُلْمًا كَثِيرًا وَإِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ، فَاغْفِرْ لِي مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ، وَارْحَمْنِي إِنَّك أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ.
(رواه البخاري ومسلم)
Озгина фиқҳ кўпгина ибодатдан яхшидир. Киши агар Аллоҳга қуллик қилса, фақиҳ эканига кифоя қилади. Киши агар ўз раъйига ажабланса, жоҳил эканига кифоядир. Одамлар икки хил бўлади. 1. Мўмин. 2. Жоҳил. Мўминга озор берма ва жоҳил билан мужодала қилма.
Ибн Умар (розияллоҳу анҳумо)дан. Табароний ривояти.
* قَلِيلُ الْفِقْهِ خَيْرٌ مِنْ كَثِيرِ الْعِبَادَةِ، وَكفَى بِالْمَرْءِ فِقْهًا إذَا عَبَدَ اللهَ، وَكفَى بِالْمَرْءِ جَهْلاً إِذَ أُعْجِبَ بِرَأْيه، وَإِنَّما النَّاسُ رَجُلاَنِ: مُؤْمِنٌ، وَجَاهِلٌ. فَلاَ تُؤْذِ الْمُؤْمن، وَلاَ تُحَاوِرِ الْجَاهِلَ.
(رواه الطبراني عن ابن عمر)
Озгина тавфиқ кўп ақлдан яхшидир. Дунё ишидаги ақл зарарлидир, дин ишидаги ақл хурсандликдир.
Ибн Асокир ривояти.
* قَلِيلُ التَّوْفِيقِ، خَيْرٌ مِنْ كَثِيرِ الْعَقْلِ، وَالْعَقْلُ فِي أَمْرِ الدُّنْيَا مَضَرَّةٌ، وَالْعَقْلُ فِي أَمْرِ الدِّيْنِ مَسَرَّةٌ.
(رواه ابن عساكر)
Молларингиз ила обрўларингизни сақланглар. Сизлардан бирингиз тили билан динини зийнатласин.
Ибн Асокир ривояти.
* قُوا بِأَمْوَالِكُمْ عَنْ أَعْرَاضِكُم، وَلْيُصَانِعْ أَحَدُكمْ بِلِسَانِهِ عَنْ دِينِهِ.
(رواه ابن عساكر)
Қуръон – равшан нур, ҳаким сифатли Зотнинг зикри ва тўғри йўлдир.
Байҳақий ривояти.
* الْقُرْآنُ هُوَ النُّورُ الْمُبِينُ، وَالذِّكْرُ الْحَكِيم، وَالصِّرَاطُ الْمُسْتَقِيمُ.
(رواه البيهقي)
Қуръон араб оҳанги ва овози билан ўқилади. Сизлар ишқ аҳли ва икки китоб аҳли (яҳудий ва насронийлар) оҳангига ўхшатиб ўқишдан четланинглар. Чунки тез кунларда шундай қавм келадики, куй ва йиғида жўр бўлингани каби Қуръон ўқишда жўр бўлишади. У ўқиган Қуръонлари бўғизларига ҳам кўтарилмайди. Уларнинг қалблари худди ўз шаънига ажабланадиганлар қалби каби фитналангандир.
Ҳузайфа (розияллоҳу анҳу) ривояти.
* الْقُرْآنُ يُقْرَأُ بِلُحونِ الْعَرَبِ وَأَصْوَاتِهَا، وَإِيَّاكُمْ وَلُحُونَ أَهْلِ الْعِشْق، وَلُحُونَ أَهْلِ الْكِتَابَيْنِ، فَإِنَّهُ سَيَجِيءُ بَعْدِى قَوْمٌ يُرَجِّعُونَ بِالْقُرْآنِ تَرْجِيعَ الْغِنَاءِ وَالنَّوْحِ، لاَ يُجَاوِزُ حَنَاجِرَهُمْ، مَفْتُونَةٌ قُلُوبُهُمْ وَقُلُوبُ الَّذِيْنَ يُعْجِبهُمْ شَأْنُهُمْ.
(رواه حذيفة)
Қозилар уч хил бўлади. Иккиси дўзахда, бири эса жаннатдадир. Бир киши ҳақни танийди ва у билан ҳукм қилади. Бу турдагиси жаннатдадир. Бир одам кишиларга билимсизлик ила ҳукм қилади. Бу турдагиси дўзахдадир. Бир одам ҳақни танийди-да, ҳукм этишда жабр қилади. Бу турдагиси ҳам дўзахдадир.
Ҳоким ривояти.
* الْقُضَاةُ ثَلاَثَةٌ: اثْنَانِ فِي النَّارِ، وَوَاحِدٌ فِي الْجَنَّةِ: رَجُلٌ عَلِمَ الْحَقَّ فَقَضَى بِهِ فَهُوَ فِي الْجَنَّةِ، وَرَجُلٌ قَضَى للنَّاسِ عَلَى جَهْلٍ فَهُوَ فِي النَّارِ، وَرَجُلٌ عَرَفَ الْحَقَّ فَجَارَ فِي الْحُكْمِ فَهُوَ فِي النَّارِ.
(رواه الحاكم)